De heilzame werking van een ‘no comment’

Het vooruitlopen en lekken voorafgaand aan de persconferentie begint me zó de keel uit te hangen. Trek die pleister eraf! Neem een beslissing en presenteer dat in plaats van vooruit te lopen op het besluit met allerhande dreigende taal als ‘schrap zetten‘ en ‘kunnen we ons niet veroorloven’. Tot zover mijn rant.

Disclaimer: ik wil hier niet het beleid van onze overheid in twijfel trekken, dan wel bekritiseren. Wél heb ik kritiek op de manier waarop het beleid wordt gecommuniceerd. Ik ben geen voorstander van ‘no comment’ in woordvoering. Er is vrijwel geen situatie waarin het te rechtvaardigen is om niets te zeggen tijdens een (reputatie)crisis. Sterker nog: vaak valt er een wereld te winnen door met de billen bloot te gaan. Om te vertellen wat er mis is gegaan, wat je gaat doen om het op te lossen en in de toekomst te voorkomen.

Voor de manier van woordvoeren door politici in deze coronacrisis maak ik een uitzondering. Stop alsjeblieft met dat hijgerige reageren op elk nieuw cijfer in aanloop naar een persconferentie! Proefballonnetjes op laten over de genomen beslissing laten het mediacircus draaien, maar veroorzaken ook bizar veel speculatie en daarmee onrust. Een persconferentie is per definitie bedoeld om informatie te delen en vragen te beantwoorden. Doe dat dan ook. Ook als je tegen een muur van journalisten aanloopt na een meeting. Een simpel: ‘Er komen maatregelen aan, maar daar wil ik nog niet op vooruitlopen’, volstaat wat mij betreft.

Natuurlijk levert dit ook speculatie op. Het is spannend om niet te weten wat je boven het hoofd hangt. Maar laten we wel wezen: deze hele situatie ís spannend. Wat we nodig hebben is daadkracht, heldere besluiten en eenduidige communicatie. Zeg waar het op staat, wat er gedaan moet worden, nu en in de toekomst (lang leve de roadmap!). En laat de proefballonnen en thermometers voor wat ze zijn.

Iemand vragen?